Επικοινωνήστε μαζί μας στο potistiriblog@gmail.com

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Η Έλντα των 63 κιλών!

Μέσα σε τρία χρόνια αναδύθηκε από το... σώμα της η γυναίκα των 63 κιλών
. Η δημοφιλής ηθοποιός μιλά για τον ρατσισμό στους υπέρβαρους, την ανορεξία και τους στόχους της.




Θυμάται πως δεν της άρεσε να στερείται. «Ποτέ στη διατροφή μου δεν είχα τη νοοτροπία του ''ψητό ή βραστό κρέας ή ψάρι και σαλάτα, μ’ ένα καρότο στο ενδιάμεσο''» λέει. Θυμάται, όμως, και την ημέρα που στάθηκε πάνω από τη ζυγαριά της και είδε τον αριθμό «96». Τότε, θορυβήθηκε. «Όχι για το πώς φαινόμουν στους άλλους, αλλά για μένα. Για την υγεία μου» δηλώνει. Έτσι, αποφάσισε να παραμείνει ένας πληθωρικός άνθρωπος, που γελάει πολύ, παθιάζεται εύκολα και ονειρεύεται σπουδαία πράγματα. Αλλά να δείχνει μια «άλλη» Έλντα. Και τα κατάφερε.
Κουράστηκες να σε ρωτούν πώς αδυνάτισες



Με έχει κουράσει το να μη γίνεται δεκτή η απάντησή μου. Προσπαθώ να μεταφέρω την εμπειρία μου, αλλά δεν με πιστεύουν. Μου λένε οι φίλες μου για κάποιους που τις ρωτούν για μένα: «Τους ορκιζόμαστε ότι δεν έχεις κάνει επεμβάσεις, αλλά δηλώνουν: ''Αδύνατον!''».
Γιατί δεν γίνεται πιστευτή η αλήθεια σου;



Επειδή οι άνθρωποι προτιμούν τη μαγική συνταγή. Το θαύμα! Μια γυναίκα που τη μια μέρα ξυπνάει χοντρή, θέλει να πιστεύει ότι τον άλλο μήνα θα έχει μεταμορφωθεί σε καλλίγραμμη, στο μοντέλο Ζιζέλ.
Ονειρευόσουν κάτι αντίστοιχο;



Όχι. Πολλές φορές, πάντως, προσπαθούσα να χάσω γρήγορα 7 ή 8 κιλά. Και πράγματι, τα έχανα. Αλλά για πόσο; Τον επόμενο χρόνο έπαιρνα σχεδόν τα διπλάσια. Αν άκουγα τον φίλο μου, τον διαιτολόγο Κώστα Ξένο, που μου έλεγε ''πρέπει να αλλάξεις την καθημερινό­τητά σου, για να μπορέσει το σώμα σου να επανέλθει σε μια καλή κατάσταση'', θα είχα αδυνατίσει νωρίτερα. Δεν είχα την υπομονή, μέχρι που έβαλα ως στόχο τα δέκα κιλά τον χρόνο.
Πόσο διαφορετική αισθάνεσαι πλέον;




Νιώθω πανευτυχής! Κυρίως, επειδή μπορώ πια να ανεβαίνω τα σκαλιά έξι ορόφων, χωρίς να αισθάνομαι ότι θα πεθάνω. Γενικότερα, δεν υπήρξα δυστυχισμένη λόγω του βάρους μου, όσο κι αν πάντα υπήρχαν ρούχα στις βιτρίνες που μου άρεσαν, αλλά δεν γινόταν να τα φορέσω. Για παράδειγμα, ένα ωραίο γυναικείο πουκάμισο, ένα κολάν ή ένα φορεματάκι με μήκος έστω λίγο πάνω από το γόνατο. Αναγκαζόμουν να ψωνίζω από καταστήματα αντρικής ένδυσης και μάλιστα το large μέγεθος.