Τελειώνουν τα ψάρια στο Αιγαίο

Κινδυνεύουν με εξαφάνιση, εξαιτίας της υπεραλίευσης, ψάρια όπως ο σαργός, το σκαθάρι, το φαγκρί, το λυθρίνι και ο μπακαλιάρος.

Δραματικά έχει μειωθεί ο αριθμός των ψαριών στις ελληνικές θάλασσες, θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο τα θαλάσσια οικοσυστήματα και την αλιευτική δραστηριότητα, που ημέρα με την ημέρα συρρικνώνεται. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, στο διάστημα 1990-2009 τα ιχθυοαποθεμάτα μειώνονταν 2,500 τόνους κατά μέσο όρο ετησίως, κατάσταση που εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα, με ακόμη μεγαλύτερες απώλειες.

Πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» έδειξε πως φέτος (Ιανουάριος - Μάιος 2011) η ποσότητα των αλιευόμενων ειδών είναι 51% μικρότερη, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010.

«Η μείωση είναι ακόμη μεγαλύτερη. Τα τελευταία 1-2 χρόνια, όλα τα είδη ψαριών έχουν λιγοστέψει, ακόμη και σε ποσοστό που φτάνει το 60%», τονίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Παράκτιων Αλιέων Νοτίου Αιγαίου Δημήτρης Ζάννες.

Εξαφανίστηκαν οι σαργοί
Ανάμεσα στα ψαριά που έχουν εξαφανιστεί είναι είδη ευρείας κατανάλωσης, όπως ο σαργός, το σκαθάρι, το φαγκρί, τα λυθρίνια και ο μπακαλιάρος. Τα περισσότερα καταλήγουν στην ψαραγορά προτού καν φτάσουν σε ηλικία αναπαραγωγής, γεγονός που κατακεραυνώνει τη βιωσιμότητα του είδους. «Τα πιο συνηθισμένα είδη ψαριών που αλιεύονται στο ανατολικό Αιγαίο και τα βορειοανατολικά Δωδεκάνησα έχουν μειωθεί σε ποσοστό 60%. Η μείωση, μάλιστα, στα πιο εμπορικά είδη είναι ακόμη μεγαλύτερη και προσεγγίζει το 88%», σημειώνει ο συντονιστής επικοινωνίας του «Αρχιπελάγους» Γιάννης Κουτελίδας.

Μεγάλη πληγή για τους πληθυσμούς των ψαριών και το υδάτινο περιβάλλον είναι η απόρριψη στη θάλασσα των νεκρών ιχθύων, που είτε δεν έχουν εμπορική αξία, είτε το μέγεθός τους είναι τόσο μικρό και απαγορεύεται η εκφόρτωσή τους, είτε θεωρούνται ανεπιθύμητα, όπως οι θαλάσσιες χελώνες και τα δελφίνια. Υπολογίζεται πως για ένα κιλό ψάρι που είναι εμπορεύσιμο, πετιούνται στη θάλασσα 800 γραμμάρια θαλάσσιων οργανισμών.

Κατά κύριο λόγο, αυτή την πρακτική ακολουθούν οι μηχανότρατες, από τις οποίες οι απορρίψεις κυμαίνονται από 35% έως 55%, ενώ στην παράκτια αλιεία αυτό το ποσοστό φτάνει το 10%.

Καταρρέει ο κλάδος
Ο αφανισμός των ψαριών οδηγεί μαθηματικά στην κατάρρευση του κλάδου, αφού όλο και περισσότεροι ψαράδες εγκαταλείπουν τα δίχτυα τους, αναζητώντας ένα πιο προσοδοφόρο επάγγελμα. Κάθε χρόνο, ο αλιευτικός στόλος μειώνεται κατά μέσο όρο 1,34%, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία.

«Πλέον, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα επιβίωσης. Είναι πολύ δύσκολο για έναν νέο ψαρά να συνεχίσει τη δουλεία του πατέρα του. Δεν βγαίνει καν το μεροκάματο», εξηγεί ο Δ. Ζάννες. Αποτέλεσμα είναι ο οικονομικός μαρασμός και η ερήμωση πολλών παράκτιων περιοχών, όπως τα παραδοσιακά ψαροχώρια και τα μικρά νησιά.

Εκτός από τη μείωση των ιχθυοαποθεμάτων, σε «εχθρό» των ψαράδων έχουν μετατραπεί πλέον και τα θαλάσσια θηλαστικά όπως οι φώκιες και τα δελφίνια, τα οποία, αδυνατώντας να βρουν τροφή, επιτίθενται στα δίχτυα. Οι αλιείς δεν λαμβάνουν αποζημίωση ή υποστήριξη για αυτές τις καταστροφές κι έτσι συχνά στρέφονται εναντίον τους, ακόμη με ακραίες πράξεις.

Των ΕΦΗΣ ΛΑΣΚΑ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΧΑΪΝΗ

http://www.real.gr