Μαϊμούδες: ποιος κρύβεται πίσω τους και πόσο ζημιώνουν το στυλ μας;

Μολονότι το λαθρεμπόριο ειδών πολυτελείας...
δεν είναι καινούριο, στη νέα χιλιετία μοιάζει να έχει αλλάξει κατεύθυνση.
Στόχος οι διάσημοι οίκοι ρούχων και αξεσουάρ και τα τελευταία τους και πιο in προϊόντα –οι τσάντες που σχεδίασε ο Takashi Murakami για τη Louis Vuitton είχαν κυκλοφορήσει στους δρόμους πολύ πριν μπορέσει να τις αποκτήσει κανείς στα ομώνυμα καταστήματα. Οι «μαϊμούδες» δεν είναι πια τα κακέκτυπα που είχαμε συνηθίσει να συναντάμε κάποτε, αλλά άριστες αντιγραφές που συχνά πρέπει να έχεις κάνει τουλάχιστον master στα αξεσουάρ για να τις ξεχωρίσεις από τα αληθινά. Σίγουρα, πάνω στον πάγκο του υπαίθριου πωλητή όλοι ξέρουν περί τίνος πρόκειται, στα χέρια κάποιας γυναίκας, όμως;



Tα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Η Gucci τσάντα-ευκαιρία των 30 ευρώ κρύβει πίσω της μια όχι και τόσο αθώα ιστορία. Κυκλοφορούν φήμες για εργαστήρια σκλάβων που δουλεύουν για ψίχουλα, ενώ υπάρχουν στοιχεία που συνδέουν την πειρατεία με την τρομοκρατία (σύμφωνα με κάποιες ενδείξεις, ο βομβαρδισμός του World Trade Center στη Νέα Υόρκη το 1993 είχε χρηματοδοτηθεί εν μέρει από την παράνομη πώληση πειρατικών προϊόντων).
Ακόμη και οι ίδιοι οι οίκοι έχουν μπει στο παιχνίδι της αστυνόμευσης. Η Louis Vuitton είναι γνωστό ότι μισθώνει τις υπηρεσίες ιδιωτικών ντετέκτιβ και άσημων ηθοποιών προκειμένου να πιάσει τους εμπόρους που καπηλεύονται το καλό όνομα της εταιρείας. Και μην ξεχνάμε ότι το λαθρεμπόριο στερεί χρήματα από τους νόμιμους σχεδιαστές και τους εργαζόμενούς τους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο, υπολογίζεται ότι χάνονται ετησίως γύρω στα 500 εκατομμύρια δολάρια σε φόρους, ενώ ο τζίρος της αγοράς λαθραίων αγαθών ανέρχεται στα 200 δισεκατομμύρια!

Πως θα τα ξεχωρίσω;
Πέρα από τη σαφή διαφορά στην τιμή που τις περισσότερες φορές αγγίζει τα όρια του παραλόγου (συναντάμε διαφορές της τάξεως του 1.000 τοις εκατό) υπάρχουν μερικές μικρολεπτομέρειες που βοηθούν να ξεχωρίσει κανείς τα original από τα fake προϊόντα.

• Το πρώτο που θα μπορούσατε να κοιτάξετε είναι τα λογότυπα του οίκου στην εσωτερική πλευρά της τσάντας ή του πορτοφολιού. Συνήθως, αυτά λείπουν στις αντιγραφές.
• Αν πρόκειται για ρούχα, η ταμπέλα στο γιακά θα γράφει Made in France, Italy ή κάποια άλλη «αναπτυγμένη» χώρα, σε αντίθεση με το επώνυμο που δεν ντρέπεται να δηλώσει… Made in Bangladesh.
• Ένας άλλος καλός τρόπος να ξεχωρίσετε το αυθεντικό από τη μαϊμού είναι οι ραφές. Τόσο στα αξεσουάρ όσο και στα προϊόντα ένδυσης, η καλή ποιότητα φαίνεται και από την καλή ποιότητα των ραφών της. Πείτε όχι στα στραβοραμμένα ρούχα, στα αξεσουάρ που οι ραφές μοιάζουν ξεφτισμένες ή ξηλωμένες, στα φουλάρια που στο τελείωμά τους το γαζί είναι «χοντρό»…
• Δώστε ιδιαίτερη σημασία στα prints –αν υπάρχουν- σε περίπτωση τσάντας ή άλλου αξεσουάρ που παρουσιάζεται «επενδυμένο» με το λογότυπο του οίκου. Τα fake είναι συνήθως ξεβαμμένα ή και στραβά, σε σχέση πάντοτε με τα αυθεντικά. Και σε αυτή την περίπτωση, μην ξεχνάτε την παραπλανητική γραφή των γνωστών ονομάτων (Cucci αντί για Gucci, LN αντί για LV κ.λπ.) που γίνεται για καθαρά νομικής φύσεως λόγους –ακυρώνεται η κατηγορία πλαστογραφίας.
• Τέλος, μην ξεχνάτε ότι το καλύτερο μέρος για να προμηθευτείτε ένα πραγματικά αυθεντικό προϊόν δεν είναι το αγνώστων λοιπών στοιχείων κατάστημα-τρύπα που έτυχε να ανακαλύψετε, αλλά η επώνυμη μπουτίκ του εκάστοτε οίκου.

Πηγή fashionlove