«Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» κάνει μια επώδυνη αναδρομή στο παρελθόν για να αναζητήσει τις ενδείξεις ότι ο γιος που μεγάλωνε, θα κατέληγε αυτό το τέρας. Μήπως ο τρόπος που τον μεγάλωσε, συνέβαλε σε αυτό που έγινε;
Αναζητήσαμε και άλλα διαβολόπαιδα της μεγάλης οθόνης, είτε υπερφυσικά είτε όχι, και σας τα παρουσιάζουμε – αν σκέφτεστε να κάνετε οικογένεια, θα σας κάνουν να το ξανασκεφτείτε παρά τις αγγελικές μορφές τους.
Προσοχή: κυριολεκτικά όλα όσα ακολουθούν μπορούν να θεωρηθούν spoiler, άρα αν δεν έχετε δει τις ταινίες, σας συμβουλεύουμε να σταματήσετε να διαβάζετε. Και να δείτε τις ταινίες.
Έιντριαν, «Το Μωρό της Ρόζμαρι» (1968)
Πόσο σατανικός είναι: Είναι ο ίδιος ο Αντίχριστος – δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Γιατί έχει μια θέση στην δεκάδα: Ακόμα και αν δεν τον βλέπουμε ποτέ, και πάλι δεν μπορείς να διαφωνήσεις με την επιλογή του γιου του 666 (παρεμπιπτόντως, τα γενέθλιά του μπέμπη). Έχοντας προκαλέσει τόσο κακό πριν την γέννησή του (άνθρωποι τυφλώνονται, πεθαίνουν κλπ), ο μικρός έχει σίγουρα ένα ‘υποσχόμενο’, αν μη τι άλλο για τον περήφανο χαζομπαμπά του και τους οπαδούς του, μέλλον. Έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια: Αν το έμβρυο σού προκαλεί αφύσικα έντονους πόνους και υπερβολική σωματική κόπωση, και σου μυρίζουν ωμές μπριζόλες και εντόσθια, κοίταξέ το σε γιατρό. Αλλά μην εμπιστευτείς αυτόν που σου συνέστησαν οι περίεργοι γείτονές σου και προπαντός μην καταναλώνεις καθημερινά το εξίσου περίεργο μαντζούνι που σου έχουν δώσει.
Ντέιμιαν, «The Omen» (1976)
Πόσο σατανικός είναι: Και πάλι – είναι ο Αντίχριστος. Τέλος συζήτησης. Γιατί έχει μια θέση στην δεκάδα: Γιατί προκαλεί αποβολές, απαγχονισμούς, αποκεφαλισμούς, ηλεκτροπληξίες και εκτελέσεις, αλλά πετυχαίνει την πιο αποτελεσματική για τα σχέδιά του υιοθεσία – από τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Και χαμογελάει διαβολικά στην κηδεία των γονιών του. Είναι αδιαμφισβήτητα το αρχετυπικό διαβολόπαιδο και το έχει κερδίσει με την αξία του. Μπράβο Ντέιμιαν. Έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια: Εντάξει, είναι ένα μικρό, λέμε-τώρα γλυκό αγοράκι, και δεν το υποψιάζεσαι για αρκετό καιρό. Αλλά μετά από απαίσιους και βίαιους θανάτους νταντάς, φίλου ιερέα και σύζυγου, ακόμα επιμένεις ότι ο γιος σου είναι αθώος; Μέγα λάθος.
Βέντα, «Mildred Pierce» (1945)
Πόσο σατανική είναι: Σίγουρα δεν μπορεί να συναγωνιστεί τον γιο του Αντίχριστου… αλλά τον κάνει να ανησυχεί για την θέση του. Για όλα υπάρχει ανταγωνισμός στις μέρες μας. Γιατί έχει μια θέση στην δεκάδα: Κυρίως επειδή αντιπροσωπεύει όλα τα ανθρώπινα μεν, διαβολόπαιδα δε που έχουν ρημάξει τις ζωές των γονιών τους. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα καημένων κινηματογραφικών γονιών αλλά κανένας δεν ξεπερνά την οσιομάρτυρα Μίλντρεντ που πρέπει να φροντίζει την αχάριστη, ματαιόδοξη, σνομπ Βέντα. Έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια: Πρέπει να υπήρξε μια ηλικία που η Βέντα δεν είχε ακόμα μεταμορφωθεί στο τέρας εγωισμού που εμείς γνωρίσαμε και δεν αγαπήσαμε. Η Μίλντρεντ έπρεπε να είχε καταλάβει τι πλάσμα μεγαλώνει και να της είχε κόψει τον βήχα νωρίς – θα είχε γλιτώσει πολλά δάκρυα και κόπο για να την κάνει ευτυχισμένη.
Χέιλι, «Hard Candy» (2005)
Πόσο σατανική είναι: Σίγουρα το γεγονός ότι βάζει στον στόχο έναν παιδόφιλο και δολοφόνο θα έπρεπε να την κάνει ακατάλληλη για την συγκεκριμένη παρέα. Είναι ηρωίδα, σωστά; Είναι – αλλά θα ήθελες να σε βάλει στο μάτι; Όχι, δεν θα ήθελες. Γιατί έχει μια θέση στην δεκάδα: Ο τρόπος που εκτελεί σε πέρας τα σχέδιά της, παγιδεύει το θύμα της, τον βασανίζει ψυχολογικά και όχι μόνο (μία λέξη: ευνουχισμός), υποδύεται τους διάφορους ρόλους… είναι απλά αφύσικο. Και τρομακτικό. Δηλαδή, μπράβο στην κοπέλα για αυτό που κάνει αλλά να το κάνει μακριά από εμάς. Έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια: Ποια σημάδια; Ούτε ο ίδιος ο 666 δεν θα την είχε υποψιαστεί την μικρούλα. Άρα μην αισθάνεσαι άσχημα, Τζεφ, δεν είσαι μόνο εσύ ο ηλίθιος, κι εμείς δεν ξέραμε τι να πιστέψουμε.
Παιδιά, «Village of the Damned» (1960)
Πόσο σατανικά είναι: Αν κρίνουμε από τους θανάτους και τα περίεργα περιστατικά που συμβαίνουν ‘τυχαία’ στο χωριό όπου ζουν, πολύ. Γιατί έχουν μια θέση στην δεκάδα: Οι μινιατούρες σίριαλ κίλερ πάνε παντού μαζί, είναι από πολύ σοβαρά έως συνοφρυωμένα, και τα μάτια τους ενίοτε λάμπουν. Επίσης επικοινωνούν με τηλεπάθεια, διαβάζουν το μυαλό και μπορεί να είναι ακόμα εκεί έξω – μπαίνουν στην λίστα για να μην έχουμε μετά μπελάδες. Έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια: Είναι αλήθεια ότι τα σημάδια ήταν κάτι παραπάνω από εκκωφαντικά στην περίπτωση του μικρού χωριού. Μια μέρα όλοι οι κάτοικοι λιποθυμούν, ακόμα και ο στρατός σηκώνει τα χέρια ψηλά και μετά όλες οι γυναίκες γεννούν παιδιά. Δηλαδή, τι παραπάνω ήθελαν για να μετακομίσουν;!
Ρίγκαν, «The Exorcist» (1973)
Πόσο σατανική είναι: Αν ακολουθήσουμε την λογική ‘είσαι τόσο σατανικός όσο το υπερφυσικό πνεύμα που σε έχει καταλάβει’, τότε δεν πάει πιο πολύ – η Ρίγκαν επιμένει ότι φιλοξενεί τον ίδιο τον Διάβολο. Γιατί έχει μια θέση στην δεκάδα: Γιατί το πρόσωπό της αλλοιώνεται σε κάτι το δαιμονικό, για να ταιριάξει στην απόκοσμη φωνή της. Γιατί κατεβαίνει την σκάλα ανάποδα. Γιατί βρίζει και χλευάζει τους παπάδες σαν λιμενεργάτης. Γιατί βρίσκει νέα, πρωτότυπη χρήση για τον σταυρό. Γιατί γυρνάει το κεφάλι της 360 μοίρες. Έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια: Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, τα είδαν τα σημάδια, γι’ αυτό και η όλη φασαρία με εξορκισμούς. Αλλά μήπως έπρεπε να το πάρει χαμπάρι νωρίτερα η άμοιρη μάνα; Τροφή για σκέψη.
Σαντάκο, «Ringu» (1998) / Σαμάρα, «The Ring» (2002)
Πόσο σατανική είναι: Συνεχίζει και σκοτώνει ανενόχλητη αν και νεκρή. Άρα, όσο δεν πάει. Γιατί έχει μια θέση στην δεκάδα: Τα θύματά της πεθαίνουν από το φόβο τους. Εμείς γιατί να το παίξουμε γενναίοι; (Τα μαλλιά-κουρτίνα, για κάποιο λόγο, είναι το χειρότερο πράγμα με αυτήν την κοπέλα) Έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια: Είναι τόσο σουρεαλιστική σαν ιδέα που όχι, δεν περιμένεις ότι όντως ένα VHS μπορεί να σε σκοτώσει. Επίσης, πώς υποψιάζεσαι ότι κάποιος θα βγει μέσα από την τηλεόρασή σου για να σε ξεκάνει; Και άντε και το υποψιάστηκες ότι η ηλεκτρική σου συσκευή θα σε αδειάσει έτσι. Πώς αμύνεσαι;
Τζόσουα, «Joshua» (2007)
Πόσο σατανικός είναι: Προσπαθεί να ξεφορτωθεί την νεογέννητη αδερφή του. Καταστρέφει για πάντα τους γονείς του, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια. Ο Ντέιμιαν θα ήταν περήφανος. Γιατί έχει μια θέση στην δεκάδα: Όχι μόνο παίζει με όλους τους ενήλικες γύρω του και τους καταστρέφει επειδή ζηλεύει ένα μωρό, αλλά έχει την εντελώς ανισόρροπη ψυχραιμία να τα αποκαλύψει όλα. Με ένα τραγούδι. Έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια: Πάντα στις ταινίες όλοι αργούν να συνειδητοποιήσουν ότι το αθώο παιδάκι στην γωνία φταίει για όλα. Εδώ ο αγαθιάρης θείος Νεντ καταλαβαίνει τι έχει συμβεί μόνο όταν ο ίδιος ο Τζόσουα του το αποκαλύπτει στο πολύ πολύ τέλος. Που είναι πολύ πολύ αργά.
Έσθερ, «Orphan» (2009)
Πόσο σατανική είναι: η αγαθή καλόγρια υποστηρίζει ότι «διάφορα συμβαίνουν όταν η Έσθερ είναι κοντά» και «κάτι τρέχει με την Έσθερ» και άλλα τέτοια δυσοίωνα. Την πιστεύουμε. Γιατί έχει μια θέση στην δεκάδα: Εντελώς ανισόρροπη, αν και όποιος έπασχε από μια περίεργη ασθένεια που τον καταδίκαζε στην παιδική του μορφή, θα είχε κι αυτός τα νεύρα του. Σαν τον Τζόσουα, δεν πολυχωνεύει τον ανταγωνισμό με την μορφή των αδερφιών ή συμμαθητών, και τους βγάζει από τη μέση, έτσι απλά. Προσθέστε σε αυτό και το άκρως περίεργο φετίχ που έχει το κατά συρροή υιοθετημένο με τους θετούς μπαμπάδες της, και έχετε ένα παιδί βγαλμένο από τους εφιάλτες της Αντζελίνα Τζολί. Έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια: Έπρεπε. Μπορεί να έχει την απόλυτη μεταμφίεση του αθώου, μπουκλομάλλικου κοριτσιού, αλλά έπρεπε – αν όχι οι γονείς της, τουλάχιστον κάποιος από το ίδρυμα;
Αδερφές, «The Shining» (1980)
Πόσο σατανικές είναι: Δεν είναι ακριβώς, οι καημένες, αλλά το ότι στέκονται ακίνητες στο τέλος του διαδρόμου και κοψοχολιάζουν έτσι τον κόσμο, τις κατατάσσει στην κατηγορία `τρομακτικά παιδιά, αλλάξτε πορεία’. Γιατί έχουν μια θέση στην δεκάδα: Γιατί προσκαλούν τον Ντάνι να παίξει μαζί τους, (ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!) – όσο το λένε αυτό, ο μικρός βλέπει για δευτερόλεπτα εικόνες από το αποτρόπαιο τέλος τους. Ασ’ το καλύτερα, Ντάνι, παίξε μόνος σου. Έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια: Ποια σημάδια; Βόλτα στο ξενοδοχείο έκανε το παιδί. Τώρα όσον αφορά τον πατέρα του… όντως έπρεπε να είχαν δει τα σημάδια.
Πηγή: e-go.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου