Στο περιοδικό ΕΓΩ! και τον Γιάννη Βίτσα μίλησε η Ευριδική για προσωπικές πτυχές της ζωής της...
Το διαζύγιό σας με τον Γιώργο Θεοφάνους σας ωρίμασε;
Βέβαια. Μπορώ να πω και με προχώρησε κιόλας. Υπάρχουν γεγονότα-σταθμοί στη ζωή μας. Οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή μας είναι σημαντικοί. Αλίμονο αν συνέβαιναν πράγματα τόσο σοβαρά και έμενα στάσιμη ή πίσω.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο γεγονός στη ζωή σας;
Όταν έχασα τον παππού μου, πριν από λίγους μήνες. Ήταν ο πρώτος θάνατος στην οικογένεια. Με ταρακούνησε. Ήμουν πολύ δεμένη μαζί του. Είχα συνδέσει το σπιτάκι του παππού και της γιαγιάς, στη Λεμεσό, με τα παιδικά μου χρόνια, τις οικογενειακές γιορτές και συγκεντρώσεις. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ήρθα αντιμέτωπη ουσιαστικά με το θάνατο. Φεύγει ένας δικός σου άνθρωπος, που αγαπάς πολύ και αναγκάζεσαι να έρθεις μπροστά στο θάνατο. Ο αποχωρισμός πονάει.
Τι αγαπάτε περισσότερο σ' εκείνον;
Αγαπώ τα πάντα στον Δημήτρη. Καταρχήν, έχουμε κοινή ηλικία. Τον περνώ μόνο τρία χρόνια, γιατί πολλοί νομίζουν ότι είναι πιο μικρός. Παραμένει παιδί και επειδή ακριβώς κρατάει αλώβητη την ψυχούλα του, γράφει με τέτοιον τρόπο που σε παρασύρει. Με μαγεύει το ταλέντο του. Είναι τόσο όμορφα και αληθινά τα κομμάτια που γράφει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου